V
主页
落日一点如红豆,已把相思写满天
发布人
-
打开封面
下载高清视频
观看高清视频
视频下载器
千山鸟飞绝,万径人踪灭。孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪。
中岁颇好道,晚家南山陲。兴来每独往,胜事空自知。行到水穷处,坐看云起时。偶然值林叟,谈笑无还期。
我住长江头,君住长江尾。日日思君不见君,共饮长江水。此水几时休,此恨何时已。只愿君心似我心,定不负相思意。
解落三秋叶,能开二月花。过江千尺浪,入竹万竿斜。
我自横刀向天笑,去留肝胆两昆仑。
远山寒山石径斜
纤云弄巧,飞星传恨,银汉迢迢暗度。金风玉露一相逢,便胜却人间无数
举杯独饮忆流年
春花秋月何时了?往事知多少。小楼昨夜又东风
一骑红尘妃子笑,无人知是荔枝来
红藕相残玉簟秋
独坐幽篁里,弹琴复长啸。深林人不知,明月来相照。
浣溪沙纳兰性德谁道西风独自凉
相见时难别亦难,东风无力百花残
人生得意须尽欢,莫使金樽空对月,天生我材必有用,千金散尽还复来
青海长云暗雪山,孤城遥望玉门关。黄沙百战穿金甲,不破楼兰终不还。硬笔写古诗
寒蝉凄切,对长亭晚,骤雨初歇。都门帐饮无绪,留恋处,兰舟催发。执手相看泪眼,竟无语凝噎
吾家洗砚池头树,朵朵花开淡墨痕。不要人夸好颜色,只留清气满乾坤。
春有百花秋有月,夏有凉风冬有雪,若无闲事挂心头,便是人间好时节。
举杯含泪问苍天
危楼高百尺,手可摘星辰。不敢高声语,恐惊天上人。
无人扶我青云志
曾经沧海难为水,除却巫山不是云
清晨入古寺,初日照高林。曲径通幽处,禅房花木深。山光悦鸟性,潭影空人心。万籁此都寂,但余钟磬音。
怀君属秋夜,散步咏凉天。空山松子落,幽人应未眠。
慈母手中线,游子身上衣。临行密密缝,意恐迟迟归。谁言寸草心,报得三春晖
常记溪亭日暮,沉醉不知归路。兴尽晚回舟,误入藕花深处。争渡,争渡,惊起一滩鸥鹭。
夜饮东坡醒复醉,归来仿佛三更。家童鼻息已雷鸣。敲门都不应
烟霄微月澹长空,银汉秋期万古同。几许欢情与离恨,年年并在此宵中。
莫道秋江离别难,舟船明日是长安。吴姬缓舞留君醉,随意青枫白露寒。
疾风知劲草
曾经的笑,是一种心情,现在的笑是一种表情
白玉堂前一树梅,为谁零落为谁开。唯有春风最相惜,一年一度一归来。
宋李清照词渔家傲天接云涛连晓雾
行楷,离离原上草
杨花落尽子规啼,闻道龙标过五溪。我寄愁心与明月,随风直到夜郎西。
怒发冲冠凭栏处,潇潇雨歇
葡萄美酒夜光杯,欲饮琵琶马上催,醉卧沙场君莫笑,古来征战几人回
少小离家老大回,乡音难改鬓毛衰。儿童相见不相识,笑问客从何处来
黄河远上白云间,一片孤城万仞山。羌笛何须怨杨柳,春风不度玉门关。