V
主页
京东 11.11 红包
独坐幽篁里,弹琴复长啸。深林人不知,明月来相照。
发布人
竹里馆 唐 · 王维 独坐幽篁里,弹琴复长啸。 深林人不知,明月来相照。 独自闲坐幽静竹林,时而弹琴时而长啸。 密林之中何人知晓我在这里? 只有一轮明月静静与我相伴。 此诗写隐者的闲适生活以及情趣,描绘了诗人月下独坐、弹琴长啸的悠闲生活,遣词造句简朴清丽,传达出诗人宁静、淡泊的心情,表现了清幽宁静、高雅绝俗的境界。
打开封面
下载高清视频
观看高清视频
视频下载器
范仲淹最美的一首秋词
春江潮水连海平,海上明月共潮生。滟滟随波千万里,何处春江无月明!
盛唐第一美男子——王维
采菊东篱下,悠然见南山。山气日夕佳,飞鸟相与还。
八月秋高风怒号,卷我屋上三重茅。茅飞渡江洒江郊,高者挂罥长林梢。
桃李春风一杯酒,江湖夜雨十年灯。
侯门一入深似海,从此萧郎是路人。
开轩面场圃,把酒话桑麻。待到重阳日,还来就菊花。
东城渐觉风光好。縠皱波纹迎客棹。绿杨烟外晓寒轻,红杏枝头春意闹。
况复筋骸粗康健,那堪时节正芳菲。酒涵花影红光溜,争忍花前不醉归!
那些堪称封神的佛家绝美偈语
三更灯火五更鸡,正是男儿读书时。黑发不知勤学早,白首方悔读书迟。
诗佛王维最超然的一首诗
稻花香里说丰年。听取蛙声一片。
此情无计可消除,才下眉头,却上心头。
全300集【唐诗中国】三百首唐诗带你了解人文历史 提升文学素养
唐 王维 江干雪霁图(传) 京都大德寺高桐院
乳鸭池塘水浅深,熟梅天气半阴晴。东园载酒西园醉,摘尽枇杷一树金。
上马不捉鞭,反折杨柳枝。蹀座吹长笛,愁杀行客儿。
不论平地与山尖,无限风光尽被占。采得百花成蜜后,为谁辛苦为谁甜?
朝辞白帝彩云间,千里江陵一日还。两岸猿声啼不住,轻舟已过万重山。
楚天千里清秋,水随天去秋无际。遥岑远目,献愁供恨,玉簪螺髻。
北冥有鱼,其名为鲲。鲲之大,不知其几千里也
月落乌啼霜满天,江枫渔火对愁眠。姑苏城外寒山寺,夜半钟声到客船。
移舟泊烟渚,日暮客愁新。野旷天低树,江清月近人。
飞来山上千寻塔,闻说鸡鸣见日升。
半亩方塘一鉴开,天光云影共徘徊。问渠那得清如许?为有源头活水来。
解落三秋叶,能开二月花。过江千尺浪,入竹万竿斜。
小轩独坐相思处,情绪好无聊。一丛萱草,几竿修竹,数叶芭蕉。
遥知兄弟登高处,遍插茱萸少一人(王维)云台山登茱萸峰,游红石峡
离离原上草,一岁一枯荣。野火烧不尽,春风吹又生。
最是人间留不住,朱颜辞镜花辞树。
月升岩石巅,下照一溪烟。烟色如云白,流来野寺前。
春风疑不到天涯,二月山城未见花。残雪压枝犹有桔,冻雷惊笋欲抽芽。
平生不会相思,才会相思,便害相思。
唧唧复唧唧,木兰当户织。不闻机杼声,唯闻女叹息。
古诗古风歌单 | “空山新雨后 天气晚来秋 明月松间照 清泉石上流” |【山居秋暝】
香帐簇成排窈窕,金针穿罢拜婵娟。铜壶漏报天将晓,惆怅佳期又一年。
碧海无波,瑶台有路。思量便合双飞去。
山重水复疑无路,柳暗花明又一村。