V
主页
曲终人不见,江上数峰青。
发布人
《临江仙·千里潇湘挼蓝浦》 宋代·秦观 千里潇湘挼蓝浦,兰桡昔日曾经。 千里潇湘之上,渡口水色青青,屈原的兰舟曾驶过。 月高风定露华清。 微波澄不动,冷浸一天星。 明月高挂中天,清风渐渐停息,玉露清莹,微波不兴,漫天星斗映寒水。 独倚危樯情悄悄,遥闻妃瑟泠泠。 新声含尽古今情。 独倚高高桅杆,心中无限忧思,远远传来凄清的瑟声,低低诉说着千古幽情。 曲终人不见,江上数峰青。 一曲终罢人不见,江上青峰孤耸。
打开封面
下载高清视频
观看高清视频
视频下载器
宁可食无肉,不可居无竹。
物是人非事事休,欲语泪先流。
山抹微云,天连衰草,画角声断谯门。
芳菲歇去何须恨,夏木阴阴正可人。 知足常乐。
人生易老天难老,岁岁重阳。今又重阳,战地黄花分外香。
胜日寻芳泗水滨,无边光景一时新。
江碧鸟逾白,山青花欲燃。
一年好景君须记,最是橙黄橘绿时。
东园载酒西园醉,摘尽枇杷一树金。
思君如满月,夜夜减清辉。
自古圣贤尽贫贱,何况我辈孤且直!
岧峣太华俯咸京,天外三峰削不成。
沙上并禽池上暝,云破月来花弄影。
也应似旧,盈盈秋水,淡淡春山。
杂诗七首其一 宋 · 黄庭坚此身天地一蘧庐,世事消磨绿鬓疏。 毕竟几人真得鹿,不知终日梦为鱼。
虞美人·听雨 宋 · 蒋捷少年听雨歌楼上。红烛昏罗帐。壮年听雨客舟中。江阔云低、断雁叫西风。而今听雨僧庐下。鬓已星星也。悲欢离合总无情。一任阶前点滴到天明。
从此无心爱良夜,任他明月下西楼。
杜甫在夔州寓所西阁夜中所作。《唐诗直解》云:“光芒四射,令人不敢正视”。《批点唐诗正声》云:“全首悲壮慷慨,无不适意。中二联皆将明之景,首联雄浑动荡,卓冠千古。
《摸鱼儿·雁丘词》问世间,情为何物?直教生死相许。
《西江月·梅花》宋·苏轼玉骨那愁瘴雾,冰姿自有仙风。海仙时遣探芳丛。倒挂绿毛么凤。素面翻嫌粉涴,洗妆不褪唇红。高情已逐晓云空。不与梨花同梦。
《终南别业》 行到水穷处,坐看云起时。
汴水流,泗水流,吴山点点愁。思悠悠,恨悠悠,月明人倚楼。
李白笔下的两小无猜~郎骑竹马来,绕床弄青梅。
一水护田将绿绕,两山排闼送青来。
“死亡”怎么写最刀人?
白日不到处,青春恰自来。
浮云一别后,流水十年间。
草色青青忽自怜,浮生如梦亦如烟。
为人性僻耽佳句,语不惊人死不休。
粗缯大布裹生涯,腹有诗书气自华。
蜡烛有心还惜别,替人垂泪到天明。
停云·其二 魏晋陶渊明。
我有所思人,隔在远远乡。我有所感事结在深深肠。白居易笔下的思念。
昨夜星辰昨夜风,画楼西畔桂堂东。身无彩凤双飞翼,心有灵犀一点通。
人生何处不相逢的上一句是?一曲清歌满樽酒,人生何处不相逢”晏殊《金柅园》,是故作旷达,还是已然看透?
举杯邀明月,对影成三人。唐·李白
衰兰送客咸阳道,天若有情天亦老。
谁道人生无再少?门前流水尚能西!---苏轼《浣溪沙·游蕲水清泉寺》
安居不用架高堂,书中自有黄金屋。娶妻莫恨无良媒,书中自有颜如玉。
《江城子·乙卯正月二十日夜记梦》是宋代大文学家苏轼为悼念原配妻子王弗而写的一首悼亡词。充满了绵绵不尽的哀伤和思念。此词情意缠绵,字字血泪。