V
主页
竹林七贤︱阮籍︱人生若尘露,天道邈悠悠。
发布人
朝阳不再盛,白日忽西幽。 去此若俯仰,如何似九秋。 人生若尘露,天道邈悠悠。 齐景升丘山,涕泗纷交流。 孔圣临长川,惜逝忽若浮。 去者余不及,来者吾不留。 愿登太华山,上与松子游。 渔父知世患,乘流泛轻舟。 《咏怀八十二首·其三十二》 三国时期魏国· 阮籍
打开封面
下载高清视频
观看高清视频
视频下载器
南唐后主︱千古词帝 —— 李煜
白沙先生︱陈献章︱此身天地一虚舟,何处江山不自由。
东晋才女︱谢道韫︱逝将宅斯宇,可以尽天年。
南宋最后的余光︱蒋捷︱流光容易把人抛,红了樱桃,绿了芭蕉。
《宿建德江》︱孟浩然︱野旷天低树,江清月近人。
“花间词派”之鼻祖︱温庭筠︱山月不知心底事,水风空落眼前花。
道家的生死观︱南华真人——庄子
南北朝︱山水诗派鼻祖︱谢灵运《登池上楼》
蛊真人里的顶级诗句
太平宰相︱晏殊︱欲寄彩笺兼尺素,山长水阔知 何处?
古人笔下的大梦一场︱须信百年俱是梦
《兰亭诗二首·其二》︱江左风流宰相︱谢安︱万殊混一理,安复觉彭殇。
南宋僧人︱志南︱沾衣欲湿杏花雨,吹面不寒杨柳风。
刘过︱欲买桂花同载酒,终不是,少年游。
东坡居士︱苏轼︱小舟从此逝,江海寄余生。
唐珙︱醉后不知天在水,满船清梦压星河。
郑谷︱数声风笛离亭晚,君向潇湘我向秦。
明朝三大才子之一︱杨慎︱古今多少事,都付笑谈中。
白衣卿相·柳永。多情自古伤离别,更那堪冷落清秋节
卧龙先生︱诸葛亮︱非淡泊无以明志,非宁静无以致远。
元好问︱多情却被无情恼,今夜还如昨夜长。
《题都城南庄》︱崔护︱人面不知何处去,桃花依旧笑春风。
罗隐︱今朝有酒今朝醉,明日愁来明日愁。
商山隐者︱李商隐︱此情可待成追忆,只是当时已惘然。
大唐诗豪︱刘禹锡︱种桃道士归何处,前度刘郎今又来。
魏武帝︱曹操︱周公吐哺,天下归心。
《洛神赋》节选·三国·曹植︱翩若惊鸿,婉若游龙
桃花庵主︱唐寅、唐伯虎︱别人笑我太疯癫,我笑他人看不穿︱风流不过是故作潇洒
诗人笔下的顶级洒脱
杨发︱开襟自向清风笑,无限秋光为解颜。
许浑︱溪云初起日沉阁,山雨欲来风满楼
【神农本草经】倪海厦 22. 天门冬 摘要 悬溺一响 本经登场
古人笔下的人生如梦,大梦初醒
唐代山水田园派︱韦应物
道教经典︱清静经︱常应常静,常清静矣
诗佛︱王维︱劝君更尽一杯酒,西出阳关无故人
唐宋八大家︱欧阳修︱泪眼问花花不语,乱红飞过秋千去。
北宋痴情才人︳晏几道 ︳梦入江南烟水路。行尽江南,不与离人遇。
【神农本草经】倪海厦 29. 玉竹 摘要
清代第一词人︱红楼梦贾宝玉原型 —— 纳兰性德