V
主页
京东 11.11 红包
予独爱莲之出淤泥而不染,濯清涟而不妖!
发布人
爱莲说 宋 · 周敦颐 水陆草木之花,可爱者甚蕃。 晋陶渊明独爱菊。 自李唐来,世人甚爱牡丹。 予独爱莲之出淤泥而不染,濯清涟而不妖!中通外直,不蔓不枝,香远益清,亭亭净植,可远观而不可亵玩焉。 予谓菊,花之隐逸者也;牡丹,花之富贵者也;莲,花之君子者也。 噫!菊之爱,陶后鲜有闻。 莲之爱,同予者何人? 牡丹之爱,宜乎众矣!
打开封面
下载高清视频
观看高清视频
视频下载器
4分半了解陶渊明。
况复筋骸粗康健,那堪时节正芳菲。酒涵花影红光溜,争忍花前不醉归!
采菊东篱下,悠然见南山。山气日夕佳,飞鸟相与还。
稻花香里说丰年。听取蛙声一片。
一从梅粉褪残妆,涂抹新红上海棠。开到荼蘼花事了,丝丝天棘出莓墙。
陶渊明给每一个中国人注入了隐居的念头
开轩面场圃,把酒话桑麻。待到重阳日,还来就菊花。
范仲淹最美的一首秋词
数声鶗鴂。又报芳菲歇。惜春更把残红折。
山际见来烟,竹中窥落日。鸟向檐上飞,云从窗里出。
一道残阳铺水中,半江瑟瑟半江红。可怜九月初三夜,露似真珠月似弓。
东城渐觉风光好。縠皱波纹迎客棹。绿杨烟外晓寒轻,红杏枝头春意闹。
此情无计可消除,才下眉头,却上心头。
大漠孤烟直,长河落日圆。萧关逢候骑,都护在燕然。
春江潮水连海平,海上明月共潮生。滟滟随波千万里,何处春江无月明!
白日不到处,青春恰自来。苔花如米小,也学牡丹开。
桃李春风一杯酒,江湖夜雨十年灯。
月落乌啼霜满天,江枫渔火对愁眠。姑苏城外寒山寺,夜半钟声到客船。
过尽征鸿来尽燕,故园消息茫然。一春憔悴有谁怜。
上马不捉鞭,反折杨柳枝。蹀座吹长笛,愁杀行客儿。
美人舞如莲花旋,我冰好米
莫道不销魂,帘卷西风,人比黄花瘦。
夜深客子移舟处,两两沙禽惊起。红衣入桨,青灯摇浪,微凉意思。
解落三秋叶,能开二月花。过江千尺浪,入竹万竿斜。
门隔花深梦旧游。夕阳无语燕归愁。玉纤香动小帘钩。
银烛冷秋光画屏,碧天晴夜静闲亭。
那些堪称封神的佛家绝美偈语
八月秋高风怒号,卷我屋上三重茅。茅飞渡江洒江郊,高者挂罥长林梢。
清明天气醉游郎。莺儿狂。燕儿狂。
何人此路得生还。回首夕阳红尽处,应是长安。
不是爱花即肯死,只恐花尽老相催。繁枝容易纷纷落,嫩叶商量细细开。
东风未肯入东门,走马还寻去岁村。人似秋鸿来有信,事如春梦了无痕。
江上被花恼不彻,无处告诉只颠狂。走觅南邻爱酒伴,经旬出饮独空床。
《半壶纱》—刘珂矣“倘若我心中的山水 你眼中都看到 我便一步一莲花祈祷”
平生不会相思,才会相思,便害相思。
折花逢驿使,寄与陇头人。江南无所有,聊赠一枝春。
垂钓绿湾春,春深杏花乱。潭清疑水浅,荷动知鱼散。
杨柳青青著地垂,杨花漫漫搅天飞。柳条折尽花飞尽,借问行人归不归?
不论平地与山尖,无限风光尽被占。采得百花成蜜后,为谁辛苦为谁甜?
黄梅时节家家雨,青草池塘处处蛙。有约不来过夜半,闲敲棋子落灯花。